61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Μία ελληνική ταινία που πρέπει να δούνε όλοι

Το 10ήμερο του Φεστιβάλ, οι θεατές είχανε την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ταινίες από την Ελλάδα, αλλά και από κάθε γωνιά της γης. Έστω και online, απολαύσαμε αρκετές. Σινεμά με κάθε τρόπο λοιπόν και τα υπόλοιπά θα τα πούμε παρακάτω!

Μπορεί να ολοκληρώθηκε εχθές, αλλά σίγουρα θα το θυμόμαστε για πολύ καιρό, λόγω του τρόπου που διαδραματίστηκε. Ήταν το πρώτο φεστιβάλ κινηματογράφου που δε μπορέσαμε να βιώσουμε από κοντά, λόγω της έξαρσης της πανδημίας και των μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Λίγες μέρες πριν την έναρξη του φεστιβάλ πληροφορηθήκαμε την δια ζώσης ακύρωσης του, και τη μεταφορά του στο χώρο του διαδικτύου. Σινεμά με κάθε τρόπο λοιπόν. Αυτό ήταν το μήνυμα των διοργανωτών και το σινεμά μεταφέρθηκε -έστω και προσωρινά- στις οθόνες των σπιτιών μας.

Ώρα να τα πάρουμε από την αρχή. Το Φεστιβάλ λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο του κινηματογράφου στη χώρα μας, αποφάσισε να στηρίξει τις εγχώριες παραγωγές, δίνοντας την ευκαιρία σε εμάς τους θεατές, να απολαύσουμε έναν μεγάλο αριθμό νέων αλλά και μερικών παλαιών ελληνικών παραγωγών. Φυσικά, από το πρόγραμμα δε λείπανε και οι διεθνείς παραγωγές και μάλιστα υπήρχαν αξιόλογες συμμετοχές από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.

Κάθε ταινία ήταν διαθέσιμη, για 300 εώς 800 προβολές. Τόσες θα ήταν περίπου και οι προβολές της κάθε ταινίας στις αίθουσες, οπότε οι παραγωγοί των περισσότερων ταινιών (κυριώς των νέων) διέθεσαν τις ταινίες τους για συγκεκριμένη μερίδα θεατών, πριν κάνουνε την εμπορική τους πρεμιέρα.

Εκτός από την προβολή ταινιών, το φεστιβάλ διοργάνωσε και ομιλίες σκηνοθετών μέσω του YouTube και έτσι είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε τους σκηνοθέτες να μιλάνε για τις ταινίες τους, τις εμπνεύσεις τους. Όλη αυτή η διαδικασία ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρουσα!

Προσωπικά είδα γύρω στις 10 με 15 ταινίες και στο συγκεκριμένο άρθρο, θα ήθελα να επικεντρωθώ σε μία. Αναφέρομαι στο Digger του Τζώρτζη Γρηγοράκη. Παρακάτω, θα δούμε λίγα λόγια για την πλοκή και κάποιες άλλες πληροφορίες για -την κατά τη γνώμη μου- μία από τις καλύτερες ελλήνικες ταινίες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

Εικόνα από το IMDb

Πλοκή

Ένας πατέρας συναντιέται με τον γιο του ύστερα από αρκετά χρόνια, σε ένα δύσκολο περιβάλλον. Σε ένα κτήμα κοντά στα ορυχεία. Η σχέση τους θα περάσει από διαφορετικές δύσκολες καταστάσεις. Ένα σύγχρονο western, γυρισμένο κυρίως στην ορεινή Χαλκιδική, που θέλει να περάσει τα δικά του μηνύματα για τα ορυχεία και την περιβαλλοντική κρίση γενικότερα.

Το ντεμπούτο του Τζώρτζη Γρηγοράκη σε μεγάλη μήκους ταινία, είναι πάρα πολύ αισιόδοξο. Το σενάριο υπογράφεται από τον ίδιο, την Μαρία Βώττη και τον Βαγγέλη Μουρίκη, ο οποίος παίζει και τον βασικό ρόλο του πατέρα στην ταινία και δίνει πραγματικό ρεσιτάλ. Ο γιος του (στην ταινία), είναι ο Αργύρης Πανταζάρας. Οι δυο τους αποτελούνε ένα εκρηκτικό δίδυμο και η κόντρα τους μεγαλώνει σταδιακά. Γυρισμένο κυρίως στην Χαλκιδική και στις σκηνές με τα ορυχεία στην Κοζάνη και στην Πτολεμαΐδα, καταφέρνει να συνδυάσει την ομορφιά της ελληνικής φύσης με την άσχημη και άγρια πλευρά του ανθρώπου. Η εικόνα είναι μαγική και οφείλεται στην εξαιρετική δουλειά του διευθυντή φωτογραφίας, τον Γιώργο Καρβέλα και της ομάδας του. Σεναριακά, κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον για όλη τη διάρκεια της ταινίας, προσφέροντας μάλιστα μερικούς διαλόγους που θα μου μείνουν στο μυαλό για πολύ καιρό.

Στο συγκεκριμένο άρθρο, δε θα μπω σε παραπάνω ανάλυση της ιστορίας, καθώς η ταινία δεν έχει προβληθεί ακόμα σε πολύ κόσμο.

Οι παραστάσεις των ηθοποιών παίζουνε μεγάλο ρόλο στην επιτυχία της ταινίας και πρέπει να δωθούν εύσημα και στον σκηνοθέτη, που απέσπασε τις συγκεκριμένες ερμηνείες με τις οδηγίες του, αλλά και στους ηθοποιούς για την εξαιρετική δουλειά τους. Θα το πω ξανά και ας γίνομαι κουραστικός. Είδαμε έναν Βαγγέλη Μουρίκη να αφήνει όλο το ταλέντο του στο φακό και να μας προσφέρει μέσω της ερμηνείας του, μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες. Ανυπομονώ να το παρακολουθήσω ξανά και σε κλειστή αίθουσα, όταν το επιτρέψει η κατάσταση θέλω να το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους. Μάλιστα, η ταινία απέσπασε το βραβείο κοινού του Φεστιβάλ και το βραβείο Ασημένιος Αλέξανδρος στο Διεθνές Διαγωνιστικό.

Το trailer της ταινίας:

Κλείνοντας, ελπίζω ότι του χρόνου θα καταφέρουμε να βρεθούμε όλοι μαζί στις αίθουσες. Εώς τότε, τηρείτε τα μέτρα και προσπαθείστε να μείνετε υγιείς. Και πάλι, να παρακολουθείτε σινεμά με κάθε τρόπο, μέχρι να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε ξανά στις αίθουσες!

Η κύρια φωτογραφία του άρθρου είναι από την επίσημη σελίδα του Φεστιβάλ: https://www.filmfestival.gr/el/

Loading

Ο δημιουργός του travelwithnomap.gr. Εκτός της ασχολίας μου με αυτή τη σελίδα, γράφω επίσης και στο www.maxmag.gr στην ενότητα του κινηματογράφου.